Baya nefret ettim kendilerinden.Çünkü insanlar soyut kavramı adı altında saçma sapan şeyler yapıp adını sanat koyuyorlar ve ben gerçekten gülüyorum bu olaya. Böyle saçma sapan şiirler falan..Ne abi napıyosunuz siz? Bir tabloya 3-5 boya fırlatılmış geçip karşısına 5 saat izliyosunuz.Ne yani bu sanat mı?
Öyle şiirler var ki okuyunca sinirlerim bozuluyor
Mesela : Bukalemun
Bu
Kalem
Un.
Eeee ne şimdi bu? Saçma sapan hecelere ayırınca adı sanat oluyor , marjinal oluyor.Pil-av. falan. Geçen gün twitter'da bir twit okudum ve çok güldüm .Sizlerle paylaşıyorum : Hefucks: 'Ressam olsam kendimi zorlamazdım. 15 tane boyayı atardım ortaya zaten lavuğun teki çıkıp -hmm burda epik bir anlatım vurgulanmış. derdi.' İşte bu ! Çok doğru ! Ne bileyim bir yere resim sergisine gidiyorum her şey çok güzel. Bir tane tablo. Tablo tertemiz.Tam ortasında siyah bir yuvarlak var.Bu kadar. Bu yani bu kadar.Amcam boya bile kullanmamış! Karşısına başka marjinal bir amcamla teyzem geçmiş bakıyorlar konuşuyorlar da konuşuyorlar.Abi resimde konuşulabilecek bir şeyi bırak bakılcak bir şey bile yok! Siyah bir yuvarlak işte ne var ben de yaparım yani bu mudur?
Şiirler falan böyle mistik şeyler .. 'Sen..
ve
ben. Yani
biz.
İki
-miz.
falan allahım sıkılıyorum okurken . Bu kadar ucuz olmamaalı , olmamalı ! Bana ne bileyim Can Yücel'lerle , efendime söyliyim Nazım Hikmet'lerle Cemal Süreya'larla gelin.Hayat koksun şiirler.Bu saçma modaya son gelsin! Sağlıcakla kalın efendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder