Bir Şey Eksik

Haftalardır diyetteyim.Şu süründüren cinslerden değil , onları denemeyi bırakalı çok oldu,akıllandım.Gittim diyetisyene normal insani bir programla yiyip içiyorum.Gerçi o listede benim yiyebildiğim sadece 2 şey var onlarda ızgara köfte ve nugget.Tek tip beslenmeyle problemim olmadığı için çok sorun yaratmıyor.Ama bir sorun var: 
Tatlı.Mümkün olsa hücrelerimin çikolatadan yapılı olması şartıyla (böylelikle eğer ıssız bir adaya düşersem kendimi yiyebilirim mantığıyla) her şeyi yapabilirim.Ama şimdi haftalardır yemiyorum.Yediğim günlük tatlı miktarını doktora söylediğimde %100 şeker hastasısın cevabını bile aldım ama her zaman domuz kadar sağlıklı olduğuma emin olduğum için tahlil yaptırmadım.Senelerin alışkanlığını bırakınca moralin bozuk,depresif dolaşıyormuşsun.Sigarayı bırakma çabalarının zorluğunu şimdi anladım.Şuan nasıl moralim bozuk , nasıl hayattan soğumuşum belli değil.Ki ben yani BST içinizde tanıyan varsa bilir.Bazen kendime diyorum : ye anasını satıyım nolucak aman! Ama sonra düşünüyorum , ulan bu yaşta daha böyle kilo almaya devam edersen sen seneler sonra kim bilir ne hale gelirsin.Hayır bir de şöyle bir durum var çok değil bir kaç sene öncesine kadar gayet zayıf bir kızdım.Lanet olsun sakatlandığım güne , allah o günün bin bir türlü belasını versin , tarihten silinsin o gün.Ne zaman bıraktım sporu , çat hemen kilo.Bir anda o kadar kilo alınca insanda da denge kalmıyor.Bazen ye siktiret modundayım bazen de e ama şu elbisenin içinde de zayıf olsam güzel olurdu be hacı modundayım.Ama hiç geçmeyen bir şey var ki o da mutsuzluğum.Mutsuzum yani gayet basit ,bu.Pizza yemek istiyorum, gidip 3-5 tane doughnut yemek ardından ruffles yemek istiyorum.Yine çikolatalarıma kavuşmak istiyorum.Huysuzluğum tavan yapmış durumda insanlar yanıma yaklaşamıyor.Biri bir şey dese öffffffleyip dinlemeden geçiştiriyorum.Dışardan bakılınca ağzının ortasına vurulmalık bir yaratığım yani.Ama işte böyle bir durumdayım.


Ne biliyim bunlar mutsuz ediyor beni.Zorlanıyorum.Böyle bir şeyler de eksik hayatımda.Yaptığım bir şey yok.Okula git-gel.Bomboş bir hayatım var ve bu durum canımı çok sıkıyor.Monotonluk kesinlikle benlik değil.Ne olurdu şu film çekimleri ertelenmeseydi?Bazen de belki de eksik olan bunlar değil , belki de biri eksik ve sen o eksikliği başka şeylerle tamamlamaya çalışıyorsun ama içten içe olmadığını biliyorsun diyorum kendime.Olabilir tabii.Ama herhangi biri olmasındansa kimsenin olmamasını tercih ederim.Asıl kişiye öyle ulaşacağıma inanıyorum.


Aman allahım ben neler diyorum adeta duygusallaştım.Ne olduğunu bilmiyorum ama bir şey kesinlikle YANLIŞ.
Not : Ama şimdi sevdiğimin kollarında sıcak çikolatam ve battaniyemle oturuyor olsam fena mı olurdu?ABİ LANET OLSUN BU BEN DEĞİLİM!


Dakikalar sonra gelen edit : Oturdum çocuk gibi ağlıyorum resmen istediğim yemekler için ya .. Napıcağımı şaşırdım.Bir gariplik var ama içinden çıkamıyorum.Okula gitmek istemiyorum.Allahın belası okula sabah yetişebilmek için 5te kalkmam gerekiyor , 5TE!İçimdeki huzursuzluk nasıl geçicek bilen varsa bana ulaşsın.


Edit : O tatlı krizini de alnımın akıyla atlattıktan sonra öğrendim ki 5 kilo vermişim.Daha da canım çekmiyor zaten.Kurtuldum yani.ZAFEEEER!