Vapurdayım , kafamda berem , elimde parmakları açıkta bırakan tüylü eldivenlerim..Arkada Oasis-Crying your heart out çalıyor.Denizi izliyorum.İstanbul güzel şehir be!Kıymetini bilemeyenlere inat..Soğuk havadan nefret ederim , tamamiyle yaz insanıyım.Yükten hoşlanmam , bir tişörtle çıkmalısın sokağa.Ama bu sefer farklı , gerçekten farklı.Hafif serin bir rüzgar esiyor , üşümüyorum.Aklında bir isim dolaşır genelde böyle zamanlarda..Belki o adını bile hatırlamıyordur.Hatta belki tanımıyorsundur?Ama ben soğuktan bile nefret etmiyorum bu düşünce sayesinde.Belki de böyle bir şeydir herkesin uğruna hayatta savaş verdiği ortak amaç.Nefret ettiklerini sana sevdirebilecek biri.Hatta belki de tamamen bu sebepten arıyoruzdur, bize onları sevdirmesi için.Bunun için varızdır belki de.

Karşındakinin ne hissettiğini umursamadan , o seni tanısın veya tanımasın , buna rağmen onun için güzel şeyler düşünebilmek , düşününce mutlu olabilmek.Düşünüyorum da önemli olan şey belki de birlikte mutlu olabilmek değildir , onu düşündüğünde tebessüm edebilmektir.Belki sokakta 1 kez gördüğün biri bile olabilir.Tanımadığımız biri için iyi dilekte bulunmak çok zor geliyor insanlara,büyük bir sorun gerçekten.Ama tanıyoruz da noluyor ki sanki?Şarkım bitti..

Ne bileyim yatağa yattığında düşünecek birinin olmaması çok acınası değil mi?Çok yalnız.İnsanın kendini en mutsuz hissettiği an , kimsenin yanında güvende , huzurda hissedemediği an bence.Düşünsene ya yanında olduğunda başka şeyleri düşünmediğin ve bunun huzuruyla dolduğun bir yer yok!Hepimize bir dönem olmuştur bu belki 1 gün belki 2 hafta belki aylar..Ve maalesef herkes sevdiği , değer verdiği birini kaybettikten sonra aynı umutsuzluğa düşüyor.Bu hissi kaybetmiş bir insanın kaybedecek hiç bir şeyi yok.Bir insanın alabileceği en tehlikeli hal.Ama birini gördüğünde - ki bu 'o' kişi olmak zorunda değil- bunları gelip birinin tersine çevirebileceğini hissedersin ya..Sadece o hissi verir sana.Bir gülümseme görürsün ve bu düşünceye kapılırsın.İçten içe o umutsuzluk anlarında , daha büyük bir mutluluk olamaz.Seni yeniden güvende hissettirebilecek bir yer olduğuna inanmak.O hüzünlü müzik bir anda kendini hotel california'nın neşeli ritmine bırakır kendini.Sana bu hissi yaşatmış hişi gidebilir hatta onu bırak hiç gelmeyebilir.Ama sadece o düşüncelere kapıldığın an , işte o an seni mutlu etmiş midir?Etmiştir.Onun için dışardaki sıradan bir insan olsan bile..

Galiba artık yağmuru seviyorum ya ..